zaterdag

zo ik heb de smaak te pakken en zal vast een stukje schrijven over vandaag. Wilma staat in de keuken en maakt rijst, met ham en knoflook en uien en ook nog paprika roept ze. Nou ik laat me verrassen.Vandaag zouden we op bezoek gaan bij Hudson, een van de mannen die hier op Amani Acres werkt. Marjorie en ik zijn daar twee jaar geleden ook geweest en hij vroeg het de eerste dag al.Het is een hele eer als je gasten meeneemt en voor ons een kans om in de wijk te gaan. Alleen is dat niet veilig genoeg.
Vandaag was Manuela de hele dag bij ons,en zij vond het ook een leuk idee. Ze is 19 jaar maar lijkt veel volwassener in haar doen en laten en blijft vanuit Zwitserland een half jaar in Happy Rock.
Enfin na een rustige ochtend gingen we om half twee met Hudson mee. Het is een heel eind met de tuctuc de wijk in en dan nog een stuk lopen. Het laatste stuk zijn ze zeker niet gewend aan blanken en de kinderen roepen je na,,Mezungu,, en de volwassen mensen zwaaien allemaal. Gelukkig is het nu al heel lang droog en loop je wel over vuil, maar lang niet zo vies als toen in het regenseizoen.
De vrouw van Hudson,Janet, had het huis helemaal mooi opgepimpt, overal kleedjes over de stoelen, en ook al had ik gezegd dat we alleen thee kwamen drinken had ze toch een soort paarse wortelen voor ons gekookt. Hmmm wel lekker en die moet je in suiker dopen. Erg speciaal zullen we maar zeggen.Hudson vertelde over de kinderen maar ook over zijn werk als pastor. Hij gaat voor in een kerk en doet veel pastoraal werk. Hij ziet het als roeping van God om zijn eigen kerk te leiden, en op te zetten.
Na de thee en nadat de 5 kinderen een lied voor ons hadden gezongen gingen we in gebed. Ook wij moesten bidden en de beide meiden(wilma en manuela) keken mijn kant op. Haha nou niet perfect maar het lukte.
Daarna zou Hudson laten zien waar het land was aangekocht voor een een kerk en een huis. Maar we liepen en liepen in de snikhitte en over rotsen en puin, tot we eindelijk bij een afgebakend stukjes land kwamen. We maakten weer foto's en daarna weer de hele weg terug. Onderweg kwamen we een vriend tegen en we moesten naar binnen, met elkaar bidden en toen bood hij ons nog bruine bonen aan. Maar we zeiden dat we al wortels hadden gegeten en dat we echt genoeg hadden. Pff daar kwamen we goed vanaf. Maar wel tekenend voor de gastvrijheid hier.
Gelukkig belde Hudson voor ons een taxi en hij betaalde ook voor ons!! ik gaf snel z'n vrouw wat geld, want je schaamt je toch!!
Helemaal vol met verhalen en indrukken en onder het stof doken we de oceaan in. Daarna nog een douche en zo werd het weer zaterdagavond.
We maakten voor het eerst kennis met de huidige eigenaar van Amani Acres, Sean. Een man van begin 30 uit Canada. Niet erg spraakzaam maar aardig.
Vanaf hier allemaal een goede zondag en we kijken uit naar jullie reakties.